Dzień Śmiecia

W piątek rozpoczął się czyn społeczny p.t. „Sprzątanie Świata” – zadumajmy się nad tym przez chwilę.
...
Poprzedni wrys zbiegiem okoliczności traktował o papierzyskach. Podsumowując go – nie da rady, jurciopan, z troski o lasy, nie wyrzeknie się miłości do papieru, podobnie jak kobieta nie wyrzeknie się naturalnego futra. Zresztą, danina składana przez lasy wydaje się sztucznie wyolbrzymiona [TUTAJ – garść tech-informacji]. Jeśli ktoś przy okazji stwierdzi, że naturalne futra są passé to się grubo pomyli – ciągle spotykamy je także na wybiegach, doszło jedynie do pewnego psycho-skrzywienia wśród projektantów, bo w trendowym piśmie czytamy:

„Teraz nawet naturalne futra muszą udawać sztuczne”

Ale wróćmy do śmieci różnego sortu. Właśnie – jurciopan jakoś nie wierzy w wynalazek sortowania i przeczuwa, że przyroda zyskuje na tym mniej niż się powszechnie trąbi. Na rozsądek biorąc – skoro śmieci jakie produkujemy w domach są nieszkodliwe – organiczne zgniją i zasilą glebę, a te długorozkładalne, jak plastikowe pet-butelki, są po prostu neutralne dla środowiska – to jak ktoś zacznie przy nich kombinować z przetwarzaniem, to musi przy okazji wypuścić jakieś smrody, co nie?

Śmieci, godzą natomiast w jurciopanowe poczucie harmonii, gdy dajmy na to przechadza się on po państwowym lesie i widzi kupki różnych odpadów porzucone przez biedotę, której nie stać na wywóz, to jest mu przykro (kiedyś, w pańskich lasach, ściółka była ślicznie wysprzątana przez chłopstwo, które chrustem dogrzewało chałupy). Takie śmieci są jak przekleństwa, które wymykają się z ust. Niby krzywda nikomu się nie dzieje ale dusza cierpi. Tutaj akcje typu „Dzień Śmiecia” doskonale się przydają. I oby częściej, a nie tylko od święta!

jurciopan ponownie posilił się zdjęciami z geekologie.com – doskonałe przykłady jak tchnąć w śmieci drugie życie lub zmajstrować ze starego kartonu kryzysowe etui na iPhone'a.