Dyskretny urok dewiacji

Za nami pierwszy na żywo wytańczony „You can dance – po prostu tańcz”. Materiał ze studia, nie montowany, pełen spontan, energia od publiki itd. Członkowie jury – Michał Piróg, Kinga Rusin i Agustin Egurrola bacznie obserwują tańczących i wydają werdykty. W formułę programu wpisane jest wzajemne przekomarzanie się tej trójki – nie zgadzają się ze sobą, kłócą o swoich faworytów, zabawnie dogryzają. No! Ale to już szósta edycja, ile można bez znudzenia „zabawnie dogryzać”? Teraz mamy niewybredne dosrywanie! Nie byłoby w tym dla nas nic fajnego, gdyby rzecz nie dotyczyła orientacji seksualnej Piróga, który jest, jak powszechnie musimy wiedzieć, gejem. Powie coś nie teges na tango, które spodobało się Rusin i zaraz riposta:

Eee, co ty możesz wiedzieć o heteroseksualnym tańcu mężczyzny i kobiety!

Skrzywi się na faworyta Egurroli i może liczyć na:

On właśnie ma ten rodzaj męskości, której tobie brakuje!

Dobre? Bardzo fajne! Zwłaszcza, że trafiło na stację mocno postępową! No ale wiadomo – kto najbardziej promuje, ten pierwszy psuje! Czy nie lepiej było, gdy utrzymywano te sprawy w dyskrecji? A w każdym razie gdy były tajemnicą poliszynela? Tylko by się tak bardzo subtelnie puszczało oczko – napięcia starczyłoby na 10 edycji. Okradziono nas z tego! Teraz trzeba ciągle podkręcać, epatować, szokować. Jakoś nie widać na razie interwencji Biedronia w sprawie aktów dyskryminacji osobników LGBT, więc chyba Michałek będzie musiał poradzić sobie sam – czekamy na „ty stara ruro” i „alfonsie pod brylantynę czesany”. A potem to już pójdzie – potyczki słowne będą przybierać na sile, określenia staną się jeszcze dosadniejsze, do czasu… aż komuś przypadkiem… wymsknie się „zakolczykowana żydowska ciota!”

Plakat z netu, nie pierwszej już młodości, ale ciągle cieszy. Wszystkim się podoba – znaleziony na blogu progejowskim! W końcu naśmiewanie się z inności nie zawsze jest kulturalne, ale za to całkowicie naturalne! Piosenka – tańczono do niej w programie.